ضمره بن حبیب گوید راجع به نماز از پیغمبر (ص) سوال کردند ، فرمودند :

● نماز از واجبات دین است            ● موجب خوشنودي خداست             ● طریقه پیامبران است

● محبت ملائکه را جلب می کند     ● هدایت و ایمان است                     ● نور معرفت است

● برکت رزق است                        ● راحت بدن است                           ● براي شیطان ناخوشایند است

● حربه اي در مقابل کفار میباشد    ● سبب مستجاب شدن دعا است      ● قبولی اعمال است

 ● توشه آخرت مؤمن است            ● شفیع نزد ملک الموت است            ● مونس قبر می باشد

● فرش زیر پهلو است                    ● جواب نکیر و منکر است                  ● نماز بنده در محشر تاجی است بر سرش

● نوري در صورتش می باشد          ● لباسی بر تنش می باشد              ● پرده اي است بین او و آتش

● حجتی است بین او و آتش           ● موجب نجات از جهنم است             ● عبور از پل صراط است

● کلید بهشت است                      ● مهر حورالعین است                       ● بهاي بهشت است

● نماز است که بندگان را به بالاترین درجات مـی رسـاند ، چـون مـشتمل بـر انواع عبادات از جمله : تسبیح ، تهلیل ، تکبیر ، تمجید و تقدیس خداونـد و گفتار و دعا است.

فلاح السائل: سید ابن طاوس، ص61

در پی ماجرایی که هر روز اتفاق می افتاد(رجوع کنید به) به کافی نت رفته و تقویم اذان گوی  دسکتاپی شمیم یار را دانلود کردم و با نصب اون رو تک تک سیستم های اداره مون وقت نماز را به همکاران گوش زد می کنه .

برای دانلود این نرم افزار به وبسایت مرکز پاسخگویی به سوالات دینی مراجعه کنید 

               بقیه در ادامه مطلب

دوستی میگفت : رفته بودیم بازار برای خرید جزئی، اذان شد، چون نمی دونستیم اون اطراف مسجد کجا هست رفتیم نمازخانه پاساژ، یه دختر حدود بیست ساله توی نمازخانه نماز می خوند.

چادر نداشت، اما مانتوی خیلی کوتاهی تنش بود، آرایش هم نداشت، با خودم گفتم دختری که آرایش نکنه و نمازش را اول وقت بخونه اگه مانتوش کوتاه باشه نشونه ناآگاهیشه.

نمازش که تموم شد و داشت می رفت رفتم سراغش، دستم و گذاشتم سرشونه اش و گفتم: نمازت قبول باشه.

گفت: خیلی ممنون.

بعد آروم توی گوشش گفتم اگه مانتویی که می پوشی بلندتر باشه برآزنده تره.

لبخند زد  و سرش را به نشونه تائید تکون داد.

خدا حافظی کردم و رفتم.

نزدیکی محل کارمان کافی نتی وجود داره که مسئولش موقع اذان جهت اقانه نماز به ساختمان ما میاد . چون صدای اذان از ساختمان ما شنیده نمیشه همه با اومدن این خانم متوجه میشن که الان وقت نمازه . 

من اسم این خانما گذاشته بودم اذان بی کلام !!!  

بهش میگفتن حضور تو در این ساختمان یعنی اذانِ ... بشتابید به نماز ...

خودشم از اینکه میدید همه با حضورش کارشون را رها می کنن میان سراغ نماز خوشحال می شد.

همیشه پیش خودم میگم :خوش بحالش... آدم حضورشم باید امربه معروف و نهی از منکر کنه ...

الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ  (آيه شماره 41  از سوره مبارکه الحج‏)

همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم نماز برپا می ‏دارند و زكات می ‏دهند و به كارهاى پسنديده وامی دارند و از كارهاى ناپسند باز می ‏دارند و فرجام همه كارها از آن خداست

یارى خداوند از طریق احیاى دین اوست. «و لینصرنّ اللّه من ینصره»، «الّذین اِن مَكّنّاهم...»
براى مؤمنان، تمام زمین یكسان است، آنان هر كجا كه توان دارند هدف مقدّس خود را پیاده می ‏كنند. «فى الارض»
همه‏ ى قدرت‏ها را از خدا بدانیم. «مَكّنّا»
اوّلین ثمره‏ ى حكومت صالحان، نماز و زكات و امر به معروف و نهى از منكر است. «اِن مكّناهم فى الارض اَقاموا الصلوة ...»
رابطه با خدا و دستگیرى از محرومان و آگاهى دادن به جامعه و جلوگیرى از مفاسد، از هم جدا نیست. «اَقاموا الصلوة و آتوا الزّكوة و امروا بالمعروف...»
حاكمان مؤمن، هم در فكر ارتقاى روحى و رشد امور معنوى هستند و هم به دنبال رفاه و حل مشكلات اقتصادى و فقرزدایى و اصلاح جامعه. «اَقاموا الصلوة و آتوا الزّكوة ...»
جامعه‏اى تحت حمایت خداوند است كه این چهار ارزش محورى را داشته باشد: نماز، زكات، امر به معروف و نهى از منكر. «و لینصرن اللّه من ینصره»، «الّذین اِن مكنّاهم اَقاموا الصلوة»
امر و نهى شما، زمانى در جامعه موثّر است كه اوّل به وظایف فردى خود عمل كنید. «اقاموا الصلوة... اَمَروا بالمعروف»
اقامه‏ى نماز، به قدرت و امكانات نیاز دارد. «اِن مكنّاهم ... اقاموا الصلوة»
با انجام همه‏ ى وظایف، باز هم به حسن عاقبت خود و نتیجه ‏ى نهایى كارتان مطمئن نشوید و بر خداوند امید و توكل داشته باشید. «وللّه عاقبة الامور» 

دوستی می گفت : موقع نماز توی مسجد یه آقا پسر حدود یازده ساله همراه مادر بزرگش بین خانمها توی صف جماعت نماز می خوند، همون آقا پسر با دختر بچه ی خانم کنار دستی ظرف همون مدت کم دوست شده بود و صحبت می کرد.

بین دوتا نماز رفتم سراغ مادر بزرگ اون آقا پسر و سلام کردم، بعد بهش گفتم مادرجان کار خیلی خوبی کردی که نوه ات را همراه خودت آوردی مسجد اما فکر نمی کنی بهتره نوه ات را بفرستی توی قسمت آقایون؟ می دونی شما با آوردن نوه ات توی قسمت خانمها با اراده خودت بهش اجازه دادی با دخترها هم صحبت و حتی دوست بشه؟ اما وقتی بره توی قسمت آقایون چون با مرد همنشین میشه مرد بودن یاد می گیره و بعد هم دوستانی از جنس خودش پیدا می کنه.

مادر بزرگ خندید و گفت درست می گی دخترم.